Kendimi çok yorgun hissediyorum. Ruh yorgunluğu hiçbir şeye benzemiyor.. Bedenime bile ağırlık çöküyor. Elim kolum kalkmak istemiyor. Gücümü toparlayıp klavyenin başına geçip dertleşmeye karar verdim.. 

Ruhum hiç bir teselliyi kabul etmiyor. Her bir sözüme zıt beni kızdırıyor. Sen kimsin? Sen bir hiçsin! Ağzının payını almadın mı? Yeter artık!...

İnsan ne zaman zayıftır biliyor musunuz? Kime sevgiyle şefkatle merhametle yaklaştıysa ve emek verdiyse en gafil olduğu andır. Dikkatli ol vefasızlık yakındır. Bazı vefasızlıklar iki kişi arasında kalır bazıları da bir çok insanı içine alır.. Bir arkadaşımın eşi vefat etmişti ve ben bir hafta hemen hemen her gün evine gidip Kur'an okudum teselli ettim. Sonrasında kırkı okunacak bugün için bir hafta önceden sözleştik 

"Tamam, gelinimi de alıp geleceğim merak etme" dedim. 

Bugünde iyi ki gelinim yanımda değildi. Ne kadar şükretsem azdır oğlum ailesini aldı tatile gittiler bende annemle gittim.

Başka bir hoca çağırmış annem de bende şoklardayım. Ben kendisini odadan dışarı çağırdım.

"Hocamı çağıdın"

"Evet birbirinize yardım edersiniz"

"Bir sürüde iki çoban olmaz"

"O olsun sen ona yardım et."

"Tamam"

Hem benim komşum, herkesi toplamışsın, bende hem sohbet vereceğim Tefsir kitabımı da götürdüm hem de Kur'an kursumuzdaki etkinlikleride anlatarak hoş muhabbetle mahallemle bu vesile ile iletişime geçeceğim diye sevinirken çok üzüldüm.. 

Birde üstüne üstlük yaptığı durmadan "canım sende oku lütfen ben senin sesini de beğeniyorum" demesi istemeden de olsa gömmesi daha da üzdü.. 

Simdi cenaze Kuran'ları görsel şov haline gelmiş.. Kur'an okuyan hoca hanım mikrofonik bir ses acaip makamlı okuyor kulağa hoş geliyor ama gırtlaktan aşağı inmiyor. Bana da oku dediklerinde benim okumamda yapmacık yok düz ve tecvidli okurum diğer hocanın yanında benm okumam çok zıd oldu. Makamlı okuyan arkadaşlarım var ama bu başka sanki bir salonda anons yapan bir spikere tabi olmuş ve ben Kur'an'a saygısızlık yapıldı da ben müdahale edemediğim gibi onlara ayak oldum diye geldim namazda secdede kendimi tutamadım ağladım. Ne günlere kaldık Kur'an'ın hakkını veremediğim gibi bende saygısızlık yaptım mesele suret değil sirettir. Ömrümü Kur'an'a zikire vermiş biri olarak gittim dilinde fetvalar sözden kalbe inmeyen bir sohbet daldan dala konan bir kuş misali, belli bir konusu yok aklına geleni anlatan bir hocaya tabi oldum..

Eve girdiğimden beri ölü gibiyim kendimi bir hiç gibi hissediyorum. Yazıklar olsun bana inandığım gibi yaşadığımı sanıyordum ama değilmiş. Bundan sonra çıkarlarını üzüntü stres ve arkadaşlık maskesiyle örtenlere fırsat vermeyeceğim.. Uzun zamandır da vermemiştim ama dediğim gibi gaflet yakaladı beni..

İnsanlar gerçekten canavarlaşmış ne ölüsüne üzülüyorlar ne doğuma seviniyorlar. Her şey yapmacık ve bir çıkar maskesiyle örtülüyor. Ben bugün oraya gelinim ile gitseydim ne kadar mahcup olacaktım. Onu hoca olarak yetiştiriyorum mevlid Kur'an okuyor sohbette azar azar başlattım. Namaz abdest gibi cemaatle muhatap olup acemiliği atmasına yardımcı oluyorum. Bugün gelseydi hevesi kırılacaktı. 

Kur'an'dan sonra hediye paketinde cüz ve tespih dağıtıldı. Evler cüzler ve tespih dolu oraya verdiğiniz masrafla bir yetim giydirin bi sorun nasihat alın kafalarına göre görsel şov!!!

Neyse olan oldu geçen zamanın hayır ve bereketini Rabbim üzerlerimize kalplerimize indirsin. Şerlerin cümlesinden muhafaza buyursun..amiin..amiiin.. Hâlâ içim yanıyor burada anlatmama rağmen Allahım selamet ve afiyet ihsan eyle amiin amiiin..

Rabbim hakiki müminlerden eylesin cümlemizi.. Görüşmek dileğiyle..